Door: Wouter Broekman (16) uit A.
[woonplaats bij de redactie bekend]
Alweer meer dan een jaar geleden dat ik vertelde hoe het in Georgië gegaan is. Mijn moeder vroeg of ik niet eens een update wil plaatsen. Ik denk dat ik het maar weer in een paar delen doe.
Er is veel gebeurd en er gebeurt nog steeds heel erg veel. In juli (vorig jaar) zat ik op de eerste dag van mijn vakantie op school. Samen met mijn moeder. We zouden dit schooljaar naar Tenerife gaan en school wist niet of ik wel mee mocht. We hadden het er ook over dat ik altijd zo moe ben. We gingen er over nadenken en na de vakantie er verder over praten.
Toen we naar huis gingen zei ik tegen mijn moeder dat ik doodmoe was. Alleen al van een gesprek. Mijn moeder dacht dan ineens terug. Ik had eerder een vitamine D tekort dat was nu 5 jaar geleden. Daar is nooit weer wat mee gedaan. Ik kreeg toen een paar pillen en er is nooit meer bloed geprikt. Ze ging aan de huisarts vragen of ik daar weer eens op mag prikken.
De huisarts wilde dat wel doen maar zei meteen dat er toch niets uit zal komen. Een dag na het bloedprikken belde hij al. Ik had weer een lage D en mijn B12 is ook te laag. Ik kon tabletten halen van de apotheek. We gingen op vrijdag naar de apotheek. De B12 tabletten waren er niet. Pas op maandag.
Mijn moeder haalde de bloeduitslagen op van de dokter. Ik had een B12 van 95. Ze ging zoeken op internet en werd lid van een groep met mensen die ook een B12 tekort hebben. Ze hoorde dat ik de tabletten niet moest nemen maar eerst verder bloed moest prikken en dan zou ik injecties moeten. Ze overlegde dat met de kinderarts en de huisarts. Er werd weer bloed geprikt. Toen bleek dat er iets veel te hoog is en ik een opname probleem heb van de B12.
De huisarts overlegde met een dokter uit het umcg. Ze besloten dat ik lange tijd injecties moest hebben. Ik kreeg ze eerst bij de huisarts 2 keer per week. Ze moesten in de spier prikken. Je kunt er in het begin alleen maar minder van voelen. Dat had ik ook jammer genoeg. Ook ging ik vitamine D slikken en foliumzuur. Na een paar keer bloedprikken gingen de D en foliumzuur niet omhoog. Terwijl ik steeds meer ging slikken.
In december ben ik doorgestuurd naar het umcg. Daar konden we pas in maart terecht. Ik moest nog meer gaan slikken en ik ging om de 48 uur spuiten. Ik had gelukkig wel al geleerd van thuiszorg hoe ik zelf kon spuiten.
Nu spuit ik al een jaar. Nog steeds om de 48 uur. Mijn D en foliumzuur gaan maar niet omhoog. Ik krijg nu een ander soort van de D tabletten. Niet natuurlijk maar synthetisch. Ik heb vorige week net bloed geprikt en nu is het afwachten of het beter is geworden.
Ik voel me nog steeds niet goed. Ik ben nog heel vaak moe. Heb veel spierpijn en pijn in mijn zenuwen. School is afgelopen jaar best lastig geweest. Gelukkig helpen ze me wel veel. Ik ben dan ook zonder onvoldoende over naar klas 4 tl en ik ga examen doen. Maar ik was dus vaak ziek en heb heel veel gemist.
Ik had zo’n lage B12 waarde dat het kan zijn dat ik nooit meer helemaal beter word. Dat is balen want ik kan veel dingen niet doen. Ik ga mijn profielwerkstuk over de B12 doen. Want heel veel mensen denken: het is maar een vitamine. Maar bij een hele lage waarde kan het heel vervelend zijn. Er zijn zelfs mensen die in een rolstoel komen.
Volgende keer zal ik vertellen over mijn stoma problemen.
bron: pixabay.com
