Wouter vertelt zelf: het viel écht enorm tegen… [blog]

bron: pixabay

Het is al bijna 6 weken geleden dat ik geopereerd ben. Het valt me allemaal erg tegen. Na de operatie veel pijn. Ik kon mijn linkerbeen niet meer bewegen en er zat geen gevoel meer in. Dat kwam door het slangetje in mijn rug. Die is eruit gehaald en toen kreeg ik snel mijn gevoel terug. Ik kreeg toen een morfinepomp. Kon ik zelf op knopje drukken wanneer ik pijn had.

Ik heb de eerste nacht bijna niet geslapen. Ze kwamen steeds kijken of alles goed was. Dinsdag heb ik de hele dag een beetje geslapen en soms wakker. Ze gingen in de middag mijn katheter voor het eerst spoelen. Ik wilde nog niets zien. Gelukkig kon ik wel wat beter slapen. Woensdagmiddag mocht mijn drain uit dat deed veel pijn. Woensdagavond had ik veel buikpijn en mijn hartslag was erg hoog. Ik lag nog aan de monitor. De dokter kwam en later ging het weer beter. Donderdag had ik een vervelende zuster. Ik moest proberen uit bed te komen maar dat lukte niet.

Vrijdag was ze er weer. Ik moest weer lopen maar ik had teveel pijn in mijn rug en het lukte niet. Ze zou de dokter bellen maar die is niet geweest dus ik denk dat ze dat niet heeft gedaan. Ook schreef ze van alles in mijn dossier dat niet klopte. Dat ik de hele middag in de stoel had gezeten en rond had gelopen. Dat was niet zo want dat kon ik helemaal niet.

Wouters rolstoel en rollator (eigen foto JM)

Zaterdag kwam de dokter en die zei dat ik wel naar huis mocht. Ik schrok ervan. Ik kon amper lopen. Ik mocht ook zondag wel naar huis. Mijn moeder zei toen dat het zondag ook niet veel beter zou zijn en we zijn dus zaterdag maar naar huis gegaan. In de auto was het heel vervelend ik had veel pijn. Thuis heeft mijn moeder meteen een rolstoel opgehaald. Zondag heb ik veel in bed gelegen. Ik had veel rugpijn.

Maandag zijn we naar de huisarts geweest. Die zei dat we maar weer naar het ziekenhuis moesten bellen. Dat deed mijn moeder en ik kreeg er medicijnen bij. Helaas hielp dat nog niet. Woensdag belde het ziekenhuis hoe het ging. Toen wilden ze dat ik naar het ziekenhuis kwam. Dat wilde ik niet. Dan moest ik 2 uur heen en 2 uur terug met pijn in de auto zitten. Toen belden ze weer dat we hier naar onze eigen kinderarts mochten. Die zei dat het door de ruggenprik kwam terwijl ander ziekenhuis zei dat dat niet kon. Ik moest fysiotherapie hebben en dat kreeg ik thuis.

Nu gaat het beter met mijn rug maar het is nog steeds niet helemaal goed. Alles blijft moeilijk. Ik ga een paar keer naar het ziekenhuis. Bloed bij de insteek opening van de katheter. Veel pijn katheter die verstopt zit. Ik krijg nog extra medicijnen tegen de pijn. Ik vond het enorm zware weken.

Nu moet ik maandag weer naar het ziekenhuis voor opname. Ik heb nu een slangetje in mijn stoma. Die mag eruit en dan gaan ze kijken of het stoma gelukt is. Zo ja dan moet ik leren katheteriseren uit het stoma die in mijn navel zit. Verder moet ik er altijd een lange dop in anders kan hij dicht groeien. Als alles goed gaat mag na een paar dagen de buik katheter uit. Maar ik ben bang erg bang dat het niet goed is of goed gaat. Er gaat nooit wat in 1 keer goed dus nu ook vast niet. Binnenkort vertel ik wel weer hoe het is gegaan.