Ik ben wél gewoon bang [blog]

12 juni 2017 12 t/m 15 jaar, Hoe Kinderen Denken

Door: Theo L. (15) uit Zaandijk
(volledige naam bij de redactie bekend)

bron: pixabay

Ik kijk vaak naar het nieuws. Mijn klasgenoten ook. Op school hebben we het dan vaak erover in de pauzes en zo. Dan praten we over wat we vinden van Trump en van die vermoorde meisjes en ook van aanslagen. Over de meeste dingen zijn we het wel eens. Trump is gewoon een idioot die toch niet lang meer zal blijven en dat van die meisjes is verschrikkelijk. Ik heb zelf sinds kort een vriendin die is ook 14 en als ik eraan denk dat iemand van mijn leeftijd haar zou kunnen vermoorden zou ik gaan huilen.

Maar over die aanslagen zijn we het nooit eens. Tim, een vriend van mij, en ik zijn best bang dat er binnenkort hier ook wat gebeurt. Ik wil eigenlijk liever helemaal niet meer naar een concert ofzoiets want ik zou daar niet op mijn gemakkie staan en steeds maar naar alle andere mensen daar kijken of ze niks raars doen. Maar anderen uit ons groepje roepen dan dat we gek zijn want als je laat zien dat je bang bent en alle leuke dingen niet meer doet dan hebben die terroristen gewonnen. Iedereen roept dat overal. Volgens mij hebben ze dat ook alleen maar van hun ouders.

Maar ik ben wel bang en ik durf het ook wel toe te geven. Maar als je het zegt, ben je een watje en een idioot die zich bang laat maken. En die terroristen winnen toch niet want die zijn al dood. Nee maar de volgende staat morgen misschien wel hier op de stoep voor de school weet ik veel. Maar naar school moet ik dus doe ik dat maar. En ik moet met de bus naar school dus ga ik ook maar in die bus zitten. Bij onze projectreis naar Brussel vorig jaar waren de leraren steeds op de uitkijk want ze waren ook bang dat er misschien ergens iets zou gebeuren en ik vond het helemaal niet echt leuk. En zo doe ik heel veel dingen die ik eigenlijk niet meer wil toch maar omdat het moet.

bron: pixabay

Maar waarom mag je eigenlijk helemaal niet meer laten zien dat je wel bang bent?  Dat je het eng vindt, al die aanslagen en gekke mensen die zichzelf opblazen of andere mensen vermoorden omdat we niet zo leven zoals zij vinden dat we moeten leven? Ik kan toch allang niet meer leven zoals ik wil omdat ik heel veel dingen gewoon liever niet meer doe. En volgens mij zijn er heel veel kinderen die net zoals ik denken maar dat niet durven te zeggen. Er komt altijd gelijk een volwassene met een hoop cijfers dat het allemaal niet zo erg is en dat er vroeger veel meer aanslagen waren en weet ik wat nog meer. En dan zeggen ze: je hoeft niet bang te zijn hoor! De kans dat jou iets gebeurt is heel klein!

Kans is kans. Kans dat ik anders doodga is er ook, weet ik ook wel. Maar ik vind niet dat ik het op moet zoeken door naar concerten of andere grote dingen met veel mensen te gaan. Morgen ga ik zweefvliegen met mijn pap. Is goed tegen die rare angst, zegtie. Maar ik weet in ieder geval dat er geen terrorist bij ons in het vliegtuig zit. En bij het zweefvliegen heb ik ook best lol. En anders maar een beetje minder lol en langer leven. Of ze moeten naar een groot concert gaan ook maar gaan verplichten.

Wil jij ook iets aan de wereld vertellen of gewoon je even verhaal doen?
Dat kan hier, op HoeKinderenDenken!
Mail ons! redactie@hoekinderendenken.nl