Door: Krista L. (10) uit L. (A)
[naam en woonplaats bij de redactie bekend]
— Tekst vertaald uit het Duits —
Er was eens een kleine kikker. Hij zat aan de waterkant, samen met een hoop andere kleine kikkers. Die anderen kwaakten in het rond en sprongen in de zee. De kleine kikker keek naar de anderen hoe ze vrolijk aan het plonzen waren.
Plotseling hoorde de kikker iemand kauwen. Hij keek naar de oever en zag daar een grote os. De os vrat de lange grassprieten. De kleine kikker riep woedend: “Waarom ben ik niet zo groot als die stier?”
Toen blies hij zich op en vroeg: “Ben ik nu zo groot als de os?”
“Nee, nog lang niet!” zeiden de anderen.
De os graasde lekker door.
De kikker blies zich nog verder op.
En hij vroeg opnieuw: “En nu dan?”
“Nee!” zeiden de anderen weer.
De kleine kikker dacht: nu ben ik er vast bijna, nog even verder.
En hij blies zich nog verder op.
Plotseling deed het ‘knal’ en de kikker was uit elkaar gespat.
Overmoed is zelden goed.

bron: pixabay
Heb jij ook een tof opstel voor school of fantasieverhaal geschreven, waar je enorm trots op bent? Stuur het naar ons op, wie weet staat jouw verhaal dan binnenkort online hier op HoeKinderenDenken!!
Mail ons: redactie@hoekinderendenken.nl