Oma is ziek [blog]

27 januari 2017 12 t/m 15 jaar, 9 t/m 11 jaar, Hoe Kinderen Denken, Jouw verhaal

Door: Marijn Dinks (13) uit Zevenaar

Mijn oma is de liefste. Maar een paar jaar geleden begon ze vanalles te vergeten. Waar haar sleutels lagen, waar opa toch bleef want hij had allang thuis moeten zijn (opa is al dood) en als ze ging wandelen kon ze haar huis niet meer terugvinden. Daarom ging ze in een bejaardentehuis want alleen wonen ging niet meer maar daar werd het alleen maar erger want ze zat de hele dag niks te doen en verveelde zich omdat ze niet wist hoe ze de tv aan moest krijgen. Soms kwam ik met papa en mama bij haar en dan vroeg ze mama wie ik was.

Later wist ze ook niet meer wie mama was en dat is dan haar eigen dochter. Daarom hebben we haar foto’s gegeven van iedereen die ze kent en op bezoek komt. Dan kan ze vantevoren bekijken wie wie is en dat vindt ze wel fijn.

Het is heel raar om daar over na te denken. Ik vraag me af hoe dat gaat met hersenen. Verrotten ze dan? Hoe kan het dat mensen zelfs hun eigen kinderen vergeten of vergeten waar ze wonen terwijl ze daar hun hele leven lang al wonen? Hoe kan dat toch? We hebben op school over demente mensen gepraat. Mijn oma is dus ook dement. Heel erg.

Laatst wilde ze koffie zetten voor het bezoek (wij) en zocht koffie en het koffiezetapparaat. Maar dat is er niet meer op haar kamer omdat dat te gevaarlijk is. Oma hield heel erg van koffiezetten en dat deed ze dus wel 30 x per dag omdat ze vergeten was dat ze vijf minuten geleden ook al koffie had gezet en gedronken. Toen we zeiden dat het koffiezetapparaat weg was, moest ze heel erg huilen want zonder koffiezetapparaat was haar kamer zo leeg zei ze. Misschien bedoelde ze haar hersenen in plaats van de kamer zei ik toen. Daar moest mama wel een beetje om lachen.

Nu is oma nog zieker. Ze heeft suikerziekte en vocht in haar longen. Ze ligt de hele dag in bed en kan niks meer. De dokter zegt dat ze niet meer lang leeft en dat wij goed afscheid moeten nemen van haar elke keer als we weggaan omdat het de volgende keer kan zijn dat ze er niet meer is.

Oma zelf wil nooit afscheid nemen omdat ze denkt dat we nog maar net gekomen zijn terwijl we er al meer dan een uur zijn. En soms lijkt het alsof ze geen afscheid wil nemen en daarom maar alles vergeet: dan hoef je als je dood gaat geen gedag meer te zeggen want je weet het toch allemaal niet meer. Ook niet dat je dood gaat.

Maar mijn oma is nog steeds de liefste. Voor altijd. Dag lieve oma!

bron: unsplash.com