Moeilijk [blog]

23 februari 2017 12 t/m 15 jaar, Hoe Kinderen Denken, Meisjes, Puberteitsperikelen, School

Door: Liesa B. (15) uit A.
(volledige naam en woonplaats bij de redactie bekend)
– licht geredigeerd –

Hoi, ik ben Liesa. Ik ben net 15 geworden en ik zit nu in de 2e havo (ben 1x blijven zitten). Het is moeilijk om het op te schrijven, maar ik vind alles dus zo moeilijk. School is moeilijk. Je moet zoveel. Ik snap van heel veel vakken helemaal niks dus die vind ik ook moeilijk. En dan hebben we projecten waar je aan mee moet doen en allerlei dingen voor moet schrijven en leren.

Als ik dan thuis kom, ben ik zo moe van school en dan moet ik nog van alles doen. Dan doet mijn moeder moeilijk want eigenlijk moet ik haar helpen met dingen thuis. Mijn moeder kan niet goed lopen en heeft veel pijn en daarom wacht ze tot ik thuis kom zodat ik haar kan helpen. Maar ik moet ook huiswerk maken (veel!) en verder met de projecten en ook nog boeken lezen en leren voor tussentoetsen. Terwijl ik eigenlijk gewoon even een half uur niks wil doen, maar dat kan niet. Dat is dan weer moeilijk.

Ik had een vriendje vorig jaar, maar dat werd ook moeilijk want hij wilde ’s middags dan graag wat leuks doen of bij mij thuis zitten (bij hem thuis is het niet leuk) maar daar had ik helemaal geen tijd voor dus heeft hij me gedumpt. En vriendinnen doen ook vaak moeilijk omdat ze uit willen gaan maar ik kan niet mee want ik moet mijn moeder helpen en als het verder weg is of naar de film, is er niemand die me dan weer ophaalt want mijn moeder heeft geen rijbewijs. En als ik al een keer mee kan, ben ik te moe van alles en heb ik helemaal geen zin dus dan gaan ze zonder mij.

bron: pixabay

Ik wil heel graag een piercing. Door mijn neus of mijn tong. Maar daar doet mijn moeder dan weer moeilijk over. En ik maak me ook zorgen. Over mijn moeder, over school, over hoe het verder moet, over mijn cijfers, over alles. Zelfs over politieke dingen en alles terwijl ik eigenlijk nog veel te jong daarvoor ben. Ik wil altijd dingen die niet kunnen of mogen. En de dingen die anderen van mij willen, kan ik niet. Iedereen doet moeilijk.

Niemand helpt mij. Ik heb altijd het gevoel dat ik alles en alles alleen moet doen en soms kan ik dat niet meer. Dan wil ik gewoon gewoon zijn. Zonder moeten. Zonder al die moeilijke dingen. Maar dat kan niet. Soms denk ik dat ik de enige ben die altijd alles moeilijk vindt.

Ik vind gewoon het hele leven nu al moeilijk.

Wil jij ook vertellen wat jij vindt? Wil je je verhaal kwijt over school, ouders, moeilijkheden, zorgen, liefde of vriendschap? Doe als Liesa en mail ons: redactie@hoekinderendenken.nl