Door: Erik Fransen (14) uit Haarlem
— vaste filmrecensent voor HoeKinderenDenken 🙂 —
bron: youtube trailer
Deze keer heb ik de film ‘Mijn naam is Courgette’ gekeken. De film is er al sinds eind vorig jaar maar volgens mij is ie niet echt bekend geworden. Maar het is wel een hele leuke film.
Courgette (niet zijn echte naam maar zijn bijnaam) is 10. Hij leeft alleen met zijn moeder die de hele dag bier drinkt en praat tegen de tv. Uit verveling bouwt hij torens van lege blikjes. Wanneer zij dood gaat, brengt de aardige agent Raymond hem naar een opvanghuis. Daar ontmoet Courgette andere kinderen die niet meer bij hun ouders kunnen wonen. Eerst wordt hij gepest, maar al snel kunnen alle kinderen goed met hem opschieten. Ik denk omdat ze allemaal erge dingen hebben meegemaakt thuis. Iedereen heeft pijn en verdriet, maar ze proberen er toch het beste van te maken. Op een dag komt er een nieuw meisje wonen. Courgette vindt haar heel erg leuk.
De film is echt prachtig gemaakt met behulp van kleipoppetjes. Dat klinkt misschien suf, maar het is echt geweldig mooi om te zien.
Hier een filmpje van hoe ze met die poppetjes Mijn naam is Courgette hebben gemaakt.
Mijn vader heeft nog opgezocht hoe ze deze film maakten. Over de poppetjes en de achtergronden deden ze een jaar. En over drie seconden film deden ze een hele dag!!!
En het mooie van de film is, vind ik, dat wat je ook overkomt in het leven wanneer je klein bent: je bent de enige niet. Zo is dat ook met Courgette en alle andere kinderen in het opvanghuis. Ze troosten elkaar en brengen elkaar ook een beetje geluk. Dat is denk ik de boodschap van deze film: je bent nooit helemaal alleen op de wereld! En dat maakt een film met best wel een triest onderwerp toch tot een heel vrolijke film en dat vind ik hartstikke knap!
***** 5 sterren!!!!!
