Heb je wel eens geprobeerd om een huis of een gebouw héél mooi na te tekenen? Of een auto met alles erop en eraan? Dan weet jij hoe moeilijk dat is, zelfs als je de foto naast je hebt liggen.
Stephen de geniale
Stephen Wiltshire is een geval apart. Hij kijkt maar één (1!!) keer naar het beeld (meestal in ’t echie) en dan tekent hij het exact na. Helemaal uit zijn hoofd! Hele stadsgezichten, gebouwen, oldtimers, mensen, dieren alles tot in de puntjes perfect. Zonder een foto om af en toe nog even naar te kijken en te checken. Hij werpt een (1!!) blik op dat wat hij wil tekenen en dan staat dat beeld als het ware meteen in Stephens geheugen gebeiteld.

Brooklyn Bridge (New York) getekend door Stephen Wiltshire. Bron: commons.wikimedia, author: André, under GNU free documentation license Version 1.2
Eidetisch geheugen
Maar… hoe kán iemand dat dan? Wel, dat noemen ze nu een gave. Of nee, eigenlijk noemen ze het een ‘eidetisch’ of ‘fotografisch’ geheugen. Een fotografisch geheugen betekent dat een persoon in staat is om bepaalde momenten gedetailleerd en erg nauwkeurig in beelden terug te halen uit het geheugen. (bron: zobegaafd.nl <- daar kun je er nog meer over lezen!). Ze noemen Stephen daarom ook wel ‘de menselijke camera’.
Autistisch
Stephen werd in 1974 in Londen geboren. Als peuter was hij stom. Niet ‘oerstom’, maar stom als in: geen woord (kunnen of willen) zeggen. Stephen bleek autistisch te zijn. Nu kunnen autistische mensen wel vaker hele bijzondere en mooie dingen, maar toen Stephen nog maar 5 jaar oud was, maakte hij al als een bezetene de gaafste tekeningen, vooral van auto’s (liefst Amerikaanse bakken) en dieren. Toen hij 7 was, begon hij aan de meest opvallende gebouwen in Londen. Wil je zien wat hij allemaal tekent en al getekend heeft? Kijk dan hier!

Stephen met een lintje! Bron: wikimedia.commons public domain (Author: Stwilts)
Papier, hier!
Maar ja, Stephen zei dus nog steeds geen woord. Niks. Nada. Toen besloten leraren op school om hem dan maar zijn tekenspullen af te pakken, zodat hij erom moest vragen als hij ze per se terug wilde hebben. Gemeen, maar wel effectief, want eindelijk zei Stephen zijn allereerste woordje: ‘papier!’ (hier! 😉 ). Toen hij 9 was, kon hij eindelijk goed praten. Maar nog veel en véél beter tekenen.
En nu? Nu is Stephen een ‘architectonisch artiest’ en tekent hij de grootste panorama’s (wel 4 meter breed!), de mooiste stadsgezichten, hele kathedralen, maakt niet uit: Stephen kijkt één keer en hupsakee, daar staat het al op papier.
Hop met die helikopter
Hij vliegt een rondje met de helikopter boven Rome en tekent daarna in een weekendje en met wat muziek op ’t hoofd de hele stad na. Zonder nog een keer te vliegen om te checken of het allemaal wel klopt. Zonder foto. Hetzelfde doet hij met Mexico City, New York, Tokyo, en nog veel meer steden.
En het klopt. Allemaal. Echt waar.
Gaaf man!!
Hier tekent hij ‘even’ heel Singapore. Uit z’n hoofd…
Heb jij ook een geweldige tekening gemaakt waar je mega-trots op bent? Of heb jij een andere speciale gave? Laat ’t ons zien, dan publiceren wij jouw kunst- of ander werk hier op HoeKinderenDenken! Mail ons gewoon even: redactie@hoekinderendenken.nl