Dat was Mark Ehrenfried, een jongetje met een zogeheten ‘absoluut gehoor’. Wás, want nu is hij al volwassen (en nog steeds pianist), maar wat hij als kind kon, was echt waanzinnig. Kijk eerst maar eens:
Maar wat is dan een absoluut gehoor? Mensen met een absoluut gehoor kunnen iedere toon herkennen zonder dat ze daarvoor een basistoon (referentietoon) voor nodig hebben. Jij zingt dus ‘aaa!’ en zij weten dan meteen: dat is een B.
Ze kunnen ook horen dat het een valse B is, zonder dat ze eerst een ‘goede’ B horen. Dat is heel knap en er zijn niet veel mensen die dat kunnen. Componisten als Mozart, Beethoven en Bach hadden ook een absoluut gehoor (zeggen ze). De meeste mensen hebben echter een relatief gehoor: dan hoor je dus wel of een toon vals is of niet, maar enkel in vergelijking met andere, wel juiste tonen.
Terug naar Mark. Die was als kind al hoogbegaafd. Op driejarige leeftijd was het al duidelijk dat hij enorm muzikaal was. Met vier jaar leerde hij piano spelen en gaf al snel daarna een paar concerten. Toen hij 7 was (in 1999), gaf hij al zijn eerste grote concert! En op zijn tiende kwam zijn eerste cd uit. Een echt wonderkind dus.
En nu een wondervolwassene. Luister maar eens hiernaar:
Dan wordt klassieke muziek ineens best interessant! En als je ’s avonds niet kunt slapen, luister je gewoon even naar Marks muziek. 😀
