“Ik ga, doei.”
Dat whatsappte Onur (15) nog naar zijn vriendin voordat hij een eind aan zijn leven maakte. Het is niet te bevatten. Onur was – net als jullie allemaal – een ‘gewoon’ kind. Een jongen met gevoelens van liefde, trots en schaamte, met onzekerheden en gedachten. Toen hij zag dat zijn foto, een selfie waar hij naakt op stond, ineens op Instagram circuleerde, werd zijn schaamte te groot en was zijn trots te gekwetst om voor zijn gevoel nog te kunnen leven. Hij schreef zijn vriendin dat hij van haar gehouden had en sprong daarna van een flat vlakbij waar hij woonde.
Wat ging er in hem om? Wat bewoog hem om dit te doen, vanwege een foto? Wat gebeurde er daarvoor dan allemaal, dat juist dit de druppel voor hem was? Onur was een hele sympathieke, gevoelige, intelligente jongen. Hij had veel vrienden en toch maakte het delen van deze foto hem zo wanhopig, dat hij zijn leven wilde beëindigen. Onvoorstelbaar.
bron: pixabay
Het is een steeds groter wordende vorm van pesten: cyber-mobbing. En dan vooral met gestolen identiteiten en/of foto’s en video’s. Anderen plaatsen rottige beelden van jou. Beelden die ze op de één of andere manier bemachtigd hebben en nu de wereld in slingeren. Alsof het niets is. Een lachertje.
Waarom? Wat bereik je ermee? Het verwoest levens van (soms zelfs heel) jonge mensen. Dat heeft Onur laten zien met zijn sprong. En velen voor hem: we herinneren ons Tharukshan (ook 15), die nog maar 5 weken geleden zelfmoord pleegde omdat hij op school gepest werd, nog maar al te goed. Ook hij werd op social media bedreigd (zelfs met de dood) en uitgescholden.
We zullen nooit weten, waarom Onur dacht dat dit de oplossing en de enige uitweg was. Maar we willen toch ook wel heel graag weten, wat degenen denken, die dit doen. Die pesten. Degenen die mobben en bedreigen. Die foto’s plaatsen van anderen puur om ze te kakken te zetten. Waarom doe je zoiets? En helemaal, wanneer het jezelf óók overkomen is, zoals – naar verluidt, zeker weten doen we nog niks – degene die de foto van Onur op internet zette? Wat willen ze ermee bereiken? ‘Gewoon’ even lachen? Of denken zulke personen gewoon helemaal niet na over de mogelijke gevolgen? Waarschijnlijk dat laatste.
Daarom is het ook ontzettend belangrijk dat kinderen die op internet en social media zitten (en dat zitten jullie praktisch allemaal, toch?), heel goed weten wat wel en wat niet zo handig is om te delen. Ook niet op de chat. Daarover later nog meer, hier op HoeKinderenDenken. Maar zelfs wanneer je dus een maffe foto van jezelf maakt, of eentje die eigenlijk alleen voor je vriendje of vriendin bedoeld was, kan het mis gaan. Dat is best beangstigend. Alles wordt in de openbaarheid op het internet geslingerd of via Whatsapp en andere berichten naar elkaar doorgestuurd, zonder over de gevolgen na te denken. En dat kan dus soms heel naar uitpakken…
Er zijn natuurlijk ook heel veel volwassenen die dit doen: mobben en cyberpesten gebeurt helaas overal en in alle leeftijdsgroepen. Maar het blijft onbegrijpelijk en onbeschrijflijk verdrietig. Zeker voor de achterblijvende familie en vrienden. We willen hen bij deze dan ook heel veel kracht toewensen.
bron: pixabay
Daarnaast willen we jongeren tot ca. 18 (voor zowel slachtoffers én (ex-)pesters leggen we de leeftijdsgrens in dit geval met liefde iets hoger) een platform bieden waarop zij hun verhaal kunnen doen. Wil jij dat graag? Mail ons: redactie@hoekinderendenken.nl
Meer informatie over (cyber)pesten vind je ook >> hier <<.
