Door: Mirjanne A. (14) uit U.
(volledige naam en woonplaats bekend bij de redactie)
– licht geredigeerd –
Hoi, ik ben Mirjanne. Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen maar ik ben klein en ik heb een bril. Ik ga naar de havo en ik heb een paar hele goede vriendinnen. Maar er zijn ook minder leuke kinderen hier op school. Ik word vaak ‘dwerg’ genoemd. Of ‘brilslang’. Of soms zelfs ‘de tweepotige pandabeer’. Ik draag graag zwartwitte kleding en ik heb zwart haar namelijk en ik ben niet zo heel slank. Maar ook niet dik.
Ik word er wel verdrietig van want ik doe erg mijn best om een mooie persoon te zijn. Ik help graag anderen, ik doe veel voor het milieu, ik probeer altijd te lachen ook al ben ik niet vrolijk en ik help thuis veel, bij mijn vader en bij mijn moeder (ze zijn gescheiden en maken veel ruzie over mij en over geld, waar ik wel verdrietig van word).
bron: pixabay
En daarom vraag ik me af of ik wel mooi ben. Mooi genoeg om mee te mogen doen. Dat is nu niet namelijk niet zo. Wel met mijn eigen kleine clubje vriendinnen natuurlijk want wij gaan door dik en dun maar voor de rest ziet niemand me staan en als ze me wel zien staan maken ze van die pest-opmerkingen. Daar baal ik van.
Waarom moet iedereen er steeds maar uitzien als een fotomodel? Waarom word ik afgezeken op hoe ik eruit zie en niet op wie ik ben? Want dan had ik er tenminste nog wat aan kunnen doen want als je weet wat je niet goed doet kun je er iets aan veranderen. Maar je uiterlijk blijft je uiterlijk en dat blijft en ik heb er niet voor gekozen. Ik kreeg bijna zwart haar, ik kreeg slechte ogen, ik kreeg deze lengte en deze dikte. Ik vreet niet elke dag snacks zoals al die andere megadunne modelletjes op school maar toch ben ik dikker dan zij. Ik sport ook. Zij niet. Kan ik er dan wat aan doen?
Ik heb geen zin om de hele dag maar bezig te zijn met hoe ik eruit zie. Andere meiden zitten de hele tijd aan hun haar te frunniken en hangen de hele pauze in de wc voor de spiegel om hun makeup bij te werken en selfies te maken. Ik zit liever buiten en eet een appel in de zon. Maar dan hoor ik er dus niet meer bij.
Daarom vraag ik me af of ik wel mooi GENOEG ben. Voor mijn gevoel niet maar voor mijn gevoel kan ik ook nooit meekomen met wat nu als mooi wordt gezien. Ik ben okay maar niet mooi genoeg. Maar aan wie ligt dat dan? Aan mij of aan die rare oordelaars die zeggen wat mooi is en wat niet? Ik wil later gaan schrijven over deze hele zooi en over alles wat iedereen maar over elkaar oordeelt. Laat me met rust en ga elkaars snapchats liken ofzo. Laat mij mijn dingen doen zonder dat ik aan die mooiheidseisen van anderen moet voldoen want dan weet ik tenminste dat ik wel mooi ben. In ieder geval mooi genoeg.
Wij van HKD vinden dat Mirjanne dit echt geweldig MOOI omschreven heeft. Haar gedachten over mooi zijn, over mooi genoeg zijn en het iedereen in zijn waarde laten. Chapeau, Mirjanne! En veel succes met schrijven; je doet het al super!!
Wil jij ook je verhaal doen of je gedachten eens in het openbaar spuien? Dat kan hier op HoeKinderenDenken! Doe als Mirjanne, laat je horen! Mail ons: redactie@hoekinderendenken.nl
Lieve Marjanne, als ik jou verhaal lees weet ik gewoon dat jij een hele mooie meid bent! Ook al voldoe je misschien niet aan wat iedereen ‘mooi’ vindt, jij bent wel lekker jezelf. Je doet de dingen die jij leuk vind en je hebt een paar hele goede vriendinnen. Meer heb je er niet nodig… Je hoeft jezelf niet te veranderen om mooi gevonden te worden. De mensen die jou kennen vinden je vast prachtig om wie jij bent. Om hoe je doet en hoe jij jezelf bent. Blijf dat vooral doen en dan ben je één van de mooiste mensen op aarde! -X-